Чаму мы баімся фільмаў жахаў?

фільм піла, фільмы жахаў, чаму мы баімся і глядзім фільмы жахаў

Чаму нас так прыцягвае страх? Фільмы жахаў выклікаюць у нас моцныя эмоцыі і падсвядомыя страхі. Але пры гэтым мы працягваем шукаць гэты адрэналінавы досвед зноў і зноў. Чаму ж мы баімся, але ўсё адно глядзім?

PALATNO абуджае вашы страхі.

Інстынкт выжывання, уздзеянне на падсвядомасць, гульня з псіхалогіяй гледача

Страх — гэта базавая эмоцыя, якая дапамагае чалавеку пазбягаць небяспечных сітуацый. Фільмы жахаў выкарыстоўваюць вобразы і сітуацыі, якія падсвядома звязваюцца з небяспекай: да прыкладу, цемра, дзіўныя гукі, монстры ці смерць. Страшныя сцэны актывуюць нашу нервовую сістэму і запускаюць рэакцыю «бі або бяжы». У гэты момант наш арганізм вызваляе адрэналін, што выклікае паскарэнне сэрцабіцця, напружання мышцаў і павышаную пільнасць.

Многія элементы ў фільмах — монстры, звышнатуральныя з’явы, забойцы — нагадваюць пра нашы самыя глыбокія страхі. Людзям сапраўды ўласцівы страх перад невядомым, а фільмы жахаў часта трымаюць гледача ў стане нявызначанасці: мы не ведаем, што адбудзецца далей, а ад гэтага баімся яшчэ больш.

Фільмы жахаў часта грунтуюцца на міфах, легендах ці рэлігійных вераваннях, якія выклікаюць у чалавека страх. Напрыклад, вобразы дэманаў, вампіраў або прывідаў, якія звязваюцца з архетыповы людскімі страхамі. А некаторыя фільмы жахаў адлюстроўваюць культурныя або сацыяльныя страхі свайго часу: страх перад хваробамі, тэхналагічным прагрэсам ці ізаляцыяй.

Некаторыя людзі атрымліваюць задавальненне ад кантраляванага страху. Падчас прагляду мы ведаем, што небяспека не сапраўдная, але арганізм усё роўна вызваляе адрэналін, што стварае своеасаблівае пачуццё «бяспечнай рызыкі».

Страшныя фільмы даюць магчымасць перажыць моцныя эмоцыі і пазбавіцца назапашанага напружання. Людзям цікава даследаваць уласныя межы, каб даведацца, наколькі яны будуць успрымальнымі да страху.

ЧЫТАЙЦЕ ЯШЧЭ:

 

Фільмы-загадкі з нечаканай канцоўкай. Лепшае з фільмаграфіі М. Найта Ш’ямалана

 

Фільмы жаху на выхадныя: падборка найлепшых за апошнія гады

 

Пяць фільмаў жахаў для зімовага вечара


фільмы жахаў, чаму мы баімся фільмаў жахаў
Кадр з фільму «Крык».

Тры прыклады на трох папулярных фільмах жахаў

«Экзарцыст» (The Exorcist)

У 1973 годзе выйшаў класічны фільм жахаў «Экзарцыст». У фільме расказваецца пра апантанасць дэманамі, што б’е па падсвядомых рэлігійных і культурных страхах. Ідэя страты кантролю над сваім целам і розумам выклікае ў гледачоў літаральна паніку. Фільм уздзейнічае на архетыповы страх перад звышнатуральным, а таксама на рэлігійныя перакананні, якія ў многіх людзей глыбока ўкаранёныя.

  • Ненатуральныя паводзіны апантанай дзяўчыны (дэфармаваны голас, дзіўныя рухі) выклікаюць адчуванне жаху;
  • Атмасфера паступовага нагнятання страху і рэзкія гукавыя эфекты ствараюць атмасферу трывогі;
  • Змаганне з дэманам у фільме выходзіць за межы чалавечых магчымасцяў, што нараджае страх перад невядомым.

«Сіротка» (Orphan)

Фільм «Сіротка» гуляе з нашымі страхамі перад тым, што людзі і рэчы не заўсёды з’яўляюцца тымі, кім ці чым падаюцца на першы погляд. У цэнтры сюжэта знаходзіцца дзіця, якое насамрэч хавае страшную таямніцу. Людзі часта баяцца здрады і падману, асабліва з боку тых, каму давяраюць. Фільм уздзейнічае на гэты страх і павялічвае яго ў форме страшнай гісторыі.

  • Паступовае раскрыццё дзіўных паводзін галоўнай гераіні стварае напружанне;
  • Гледачы не ведаюць, што адбудзецца далей, і гэта трымае ў пастаянным напружанні;
  • Гульня з псіхалагічнымі аспектамі, такімі як страх перад жахлівай інтрыгай і страта кантролю ў сямейным жыцці.

«Піла» (Saw)

Серыя фільмаў «Піла» выкарыстоўвае нашу падсвядомую боязь болю і смерці. Герояў у фільмах змяшчаюць у сітуацыі жудасных выбараў. Псіхалагічны страх перад тым, што мы можам быць вымушаныя парушыць свае маральныя межы, робіць фільм яшчэ больш трывожным. Кінастужкі пра таямнічага забойцу Пілу прымушаюць гледачоў разважаць над уласнымі страхамі — болю і фізічнага калецтва — аднымі з самых моцных у чалавечай прыродзе.

  • Героі ў фільмах сутыкаюцца з фізічнымі і псіхалагічнымі катаваннямі, а гэта — саспенс і шокавы эфект;
  • Мы бачым у кіно атмасферу безвыходнасці: героі не могуць збегчы, а мы адчуваем сябе на іх месцы;
  • Героям, як і гледачам, даецца магчымасць зрабіць маральны выбар: што вы зробіце, каб выжыць?
Вярнуцца ўгару