Філасофія Старажытнай Грэцыі — гэта шырокая і багатая галіна думкі, якая закранала многія аспекты жыцця і светапогляду. Падаецца, што яна складаная (так і ёсць)… Але PALATNO лёгка тлумачыць на драніках, што значаць галоўныя філасофскія школы.
Сакрат
Сакрат вядомы метадам дыялогу і пастаноўкі пытанняў, каб прывесці людзей да самапазнання і асэнсавання сваіх ведаў.
На прыкладзе дранікаў гэта выглядае так… Сакрат пытаецца ў вас: «Што такое дранікі? Якія інгрэдыенты робяць дранікі сапраўднымі дранікамі?» Замест таго, каб даць гатовы рэцэпт, ён вядзе вас да таго, каб вы самі зразумелі, што бульба, мука і алей — гэта неабходныя элементы дранікаў.
Платон
Платон лічыў, што сапраўдная рэальнасць знаходзіцца ў свеце ідэй, а ўсё ў нашым свеце — гэта толькі цені гэтых ідэй.
Існуе ідэальны рэцэпт дранікаў, недасягальны ў рэальным свеце. Усе дранікі, якія вы гатуеце, — гэта толькі спроба наблізіцца да гэтага ідэалу. Рэальныя дранікі — гэта няпоўнае адлюстраванне ідэальнага драніка.
Арыстоцель
Арыстоцель быў больш практычны, чым яго настаўнік Платон. Ён лічыў, што варта даследаваць свет вакол нас і знаходзіць залатую сярэдзіну ў жыцці.
Арыстоцель бы вывучаў усе магчымыя рэцэпты і спосабы прыгатавання, каб знайсці найлепшы баланс інгрэдыентаў і тэхнік, які прывядзе да прыгатавання самых смачных і збалансаваных дранікаў.
Кінікі
Кінікі адмаўляліся ад матэрыяльных даброт і лічылі, што шчасце можна знайсці ў простым жыцці.
У кантэксце дранікаў кінік бы сказаў, што не важна, наколькі смачныя або дарагія вашы дранікі — вы можаце з’есці простую бульбу, падсмажаную на агні, і гэтага будзе дастаткова. Галоўнае — гэта не страва, а ваша здольнасць жыць без залежнасці ад камфорту.
Эпікур
Эпікур лічыў, што мэтай жыцця з’яўляецца атрыманне задавальнення і пазбяганне болю, але ў разумных межах.
Для яго дранікі — гэта адзін са спосабаў атрымаць асалоду ад жыцця, але ён б параіў гатаваць іх з улікам умеранасці. Ён бы сказаў: «Ешце дранікі, але не пераядайце, бо пераяданне можа прывесці да негатыўных наступстваў».
Стоікі
Стоікі вучылі, што трэба быць абыякавымі да знешніх абставін і захоўваць унутраны спакой.
Пра дранікі стоік сказаў бы, што не варта прывязвацца да таго, як яны гатуюцца ці падаюцца. Калі дранікі згарэлі ці аказаліся недасмажанымі, гэта не павінна турбаваць вас. Галоўнае — захаваць раўнавагу духу і не паддавацца эмоцыям.
Піфагор
Піфагор быў не толькі матэматыкам, але і філосафам, які верыў у гармонію і лічбы.
Піфагор бы разлічыў ідэальныя прапорцыі бульбы, мукі і алею, каб стварыць гарманічнае спалучэнне. Піфагор мог бы таксама настойваць на вегетарыянскім рэцэпце, бо яго паслядоўнікі часта ўстрымліваліся ад ужывання мяса (але гэта ў выпадку, калі мы кажам пра калдуны).
Геракліт
Геракліт лічыў, што ўсё ў свеце змяняецца, і што ў «адну і тую ж раку нельга ўвайсці двойчы».
Гэта азначае, што кожны раз, калі вы гатуеце дранікі, яны будуць крыху адрознівацца — нават калі вы карыстаецеся адным і тым жа рэцэптам. Для Геракліта змяненне — гэта сутнасць жыцця, таму кожныя дранікі ўнікальныя.
Парменід
Парменід сцвярджаў, што змяненне і рух — гэта ілюзія, існуе толькі статычнае, нязменнае быццё.
Ідэальны рэцэпт і смак дранікаў павінен быць адзіны і нязменны. Калі вы ўжо аднойчы прыгатавалі ідэальныя дранікі, на думку Парменіда, вам больш нічога не трэба мяняць.
Сафісты
Сафісты вучылі мастацтву рыторыкі і разглядалі ісціну як нешта адноснае.
Сафіст мог бы сцвярджаць, што «ідэальныя дранікі» для кожнага розныя, і важныя не самі дранікі, а тое, як вы іх падаеце і абараняеце свой выбар перад іншымі.