Як жылі жанчыны на Дзікім Захадзе? Дзікі Захад малююць як мужчынскі свет, напоўнены каўбоямі, бандытамі і законнікамі. Аднак жанчыны адыгрывалі вырашальную і часта забытую ролю ў развіцці Дзікага Захаду. Яны былі першапраходцамі, прадпрымальнікамі, настаўнікамі і лідарамі.
ПЕРШЫ ЭПІЗОД: ШТО ТАКОЕ ДЗІКІ ЗАХАД
ДРУГІ ЭПІЗОД: КІМ БЫЛІ КАЎБОІ НА ДЗІКІМ ЗАХАДЗЕ
ТРЭЦІ ЭПІЗОД: ЗАКОННІКІ І БАНДЫТЫ
ЧАЦВЁРТЫ ЭПІЗОД: КАРЭННЫЯ АМЕРЫКАНЦЫ
Быт, адукацыя і праца, гігіена
Жанчыны на Дзікім Захадзе павінны былі быць вынаходлівымі, прыстасоўвацца да суровых умоў і выклікаў. Яны кіравалі гаспадаркамі, працавалі разам з мужчынамі ў палях і прадпрыемствах.
Сацыяльны статус жанчын на Дзікім Захадзе залежаў ад многіх фактараў, уключаючы эканамічнае становішча сям’і і культурныя традыцыі. Жанчыны з заможных сем’яў мелі больш магчымасцей для адукацыі і сацыяльнага ліфта. У той час як жанчыны з бедных сем’яў часта абмяжоўваліся ў правах і займаліся цяжкай фізічнай працай.
Адукацыя для жанчын на Дзікім Захадзе была абмежаванай, але ўсё ж даступнай. Шмат дзяўчынак наведвалі пачатковыя школы, якія стваралі мясцовыя суполкі ці рэлігійныя групы. У некаторых гарадах былі школы з больш высокім узроўнем адукацыі. Тым не менш, магчымасць навучання ў каледжах была абмежаваная і часта недаступная для большасці жанчын з-за сацыяльных і эканамічных абставін.
Вядома, жанчын на Дзікім Захадзе змагаліся за свае правы. Некаторыя з іх сталі вядомымі актывісткамі за жаночыя правы. Напрыклад, Ваёмінг стаў першым штатам, які ў 1869 годзе даў жанчынам права галасаваць. У іншых штатах жанчыны таксама актыўна ўдзельнічалі ў рухах за выбарчае права і грамадзянскія правы.
Умовы, гігіена і быт на Дзікім Захадзе былі вельмі простымі. Гігіенічныя сродкі, такія як пракладкі, не былі распаўсюджаныя ў той час. Жанчыны выкарыстоўвалі самаробныя тканевыя пракладкі, якія можна было шмат разоў мыць і далей выкарыстоўваць. Шматлікія дамы ў сельскай мясцовасці былі аддаленыя ад аптэк і магазінаў, таму жанчыны часта самі выраблялі неабходныя прадметы для гігіены і догляду за целам.
Шмат адказнасці ў жанчын было ў бытавым жыцці. Яны займаліся вядзеннем дамашняй гаспадаркі, гатаваннем ежы, доглядам за дзецьмі, часта дапамагалі мужчынам. Жанчыны часта выконвалі некалькі роляў. У гарадах жанчыны маглі працаваць настаўніцамі, швачкамі, прадаўшчыцамі, удзельнічалі ў сямейным бізнесе.
Жанчыны, якія сталі сімвалам Дзікага Захаду
Амерыканскае заканадаўства дазваляла жанчынам займацца гаспадаркай. Многія адзінокія жанчыны і ўдовы бралі зямлю і стваралі фермы. Адной з такіх жанчын была Эліанор Пруіт Сцюарт, яе лісты да былога працадаўцы сталі вядомымі і ўтрымліваюць яркі асабісты аповед пра жыццё на Дзікім Захадзе.
Адной з самых знакавых фігур Дзікага Захаду была Эні Оклі. Яна стала вядомай у шоу Бафала Біла пра Дзікі Захад. Оклі нарадзілася ў 1869 годзе ў Агаё, стала сімвалам пашырэння правоў і магчымасцей жанчын і майстэрства. Яе неверагодныя навыкі стральбы і прысутнасць на сцэне зрабілі яе зоркай, кінула выклік традыцыйным гендарным ролям праз свае выступленні.
Яшчэ адной выдатнай жанчынай была Каламіці Джэйн — яна вядома сваім авантурным духам і нетрадыцыйным ладам жыцця. Джэйн нарадзілася ў 1852 годзе, была першапраходцам на Дзікім Захадзе, часам выступала ў шоу.
Мэры Элен Плэзант была афраамерыканкай і прадпрымальніцай, а таксама актывісткай за грамадзянскія правы. Плэзант кіравала пансіянатамі ў Сан-Францыска і выкарыстоўвала свае фінансы для развіцця падземнай чыгункі.
Адной з самых вядомых педагогаў была Мэры Філдс. Яна нарадзілася ў рабстве ў Фларыдзе і атрымала свабода пасля Грамадзянскай вайны, і пераехала ў Мантану. Там яна стала першай афраамерыканкай, якая працавала паштальёнам. Філдс ездзіла з драбавіком, каб абараніць сябе ад бандытаў і дзікіх жывёл.
Жанчыны на Дзікім Захадзе сапраўды любілі кідаць выклік гендарным ролям. Яны маглі станавіцца і законнікамі, і злачынцамі. Напрыклад, была вядомая «Каралева бандытаў» Бэль Стар — у яе былі сувязі з бандай вядомага крымінальніка Джэсі Джэймса.
Жанчыны на Дзікім Захадзе былі важнымі ўдзельніцамі ў фарміраванні гісторыі гэтага рэгіёну. Іх жыццё было поўнае цяжкасцяў, але і магчымасцяў для самарэалізацыі і змагання за свае правы.